1391-1305.زاده تهران.
هنرهای تجسمی
از دانشکده هنرهای زیبای تهران فارغ التحصیل شد (1328) و در همین سال برای نخستین بار آثارش را در انجمن فرهنگی ایران و انگلیس به نمایش گذاشته شد. پس از برگزاری چند نمایشگاه در تهران، به ایتالیا سفر کرد و در آکادمی هنرهای زیبای رم به تحصیل پرداخت (1322). اثری از او در بی ینال ونیز به تماشا درآمد (1325) و سال بعد گالری وانتاجو در رم نمایشگاهی از آثارش را برگزار کرد. مدال طلای نمایشگاه هنرهای فیگوراتیو شهر فروزیتونه را دریافت کرد.
آثارش در نخستین بی ینال تهران به تماشا درآمد و به عنوان اثر ممتاز معرفی شد (1327). در پی دیدار با لئوتللو ونتوری، هنرشناس و منتقد ایتالیایی تشویق به بهره گیری از خوشنویسی ایرانی در نقاشی انتزاعی شد.
در طی سال های بعد آثارش در مسابقات گوناگون هنری به تماشا درآمدند و جوایز و مدال هایی را از آن خود کردند. با پایان تحصیلات به ایران بازگشت (1338). از آن پس آثارش در نمایشگاه های گروهی و انفرادی بسیاری به نمایش درآمدند که از آن جمله است: تالار رضا عباسی (1338)، تالار فرهنگ (1341)، نگارخانه منصوره حسینی، دومین و سومین و چهارمین و پنجمین بی ینال تهران (45-43-41-1339)، فستیوال بین المللی کانی سورمر (1349)، تالار قندریز (1352)، گالری سپهری (1369)، فرهنگسرای نیاوران (1377) و نمایشگاه بین المللی پکن (1378). موزه هنرهای معاصر تهران نمایشگاهی از آثار او و بهجت صدر را با عنوان “پیشگامان هنر نوگرای ایران” برگزار کرد (1383).
منصوره حسینی از سال 1346 با عنوان “دکتر اسد” در روزنامه اطلاعات نقدهایی نوشت.
