متولد 1315. از مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس (بورزار) در رشته نقاشی فارغ التحصیل شد. پس از آن در دانشکده سلطنتی بروکسل به فراگیری ویترای پرداخت و دوره تاریخ هنر را در مدرسه لوور پاریس گذراند.
نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در مرکز هنرهای میامی بیچ در فلوریدا برگزار کرد (1327) و اول بار آثارش در ایران در تالار فرهنگ به تماشا درآمدند (1329). تاکنون نمایشگاه های انفرادی متعددی برپا داشته که از آن جمله اند: انجمن ایران و امریکا (44-1340)، موزه ایکسل در بروکسل (1342)، انستیتو گوته (1351)، گالری اسپس 2000 در نیویورک (1352)، گالری دروآن در پاریس 01352)، موزه هنرهای زیبا در مکزیکوسیتی (1355)، دانشگاه اصفهان (1355)، گالری موت در ژنو (1361)، استودیو کیو در نیوجرسی (1367)، بنیاد فرهنگی ایران در دوسلدرف (1370)، مجموعه فرهنگی آزادی (1371)، سازمان ملل در نیویورک (1372)، دانشگاه ویرجینیا تک (1378)، دانشگاه یو سی ال ای در لس آنجلس (1378) و خانه هنرمندان (1381). همچنین آثارش در بیش از 60 نمایشگاه گروهی در ایران، فرانسه، بلژیک، سوییس، آمریکا، مکزیک، ژاپن، استرالیا، کانادا، موناکو، آلمان و امارات متحده عربی به تماشا درآمده است. او مدت زمانی مقالاتی درباره تاریخ هنر و نقد هنری در روزنامه کیهان می نوشت و سپس به گروه نویسندگان ماهنامه سخن پیوست (1341). همچنین بیش از 1900 دقیقه فیلم مستند برای تلویزیون ملی ایران با عنوان “شناسایی هنر” تهیه و کارگردانی کرد (51-1346) و فیلم مستندی درباره بی ینال ونیز ساخت (1347). پس از دریافت جایزه اول نمایشگاه زنان نقاش و پیکرتراش در پاریس در هیچ مسابقه هنری دیگری شرکت نکرد (1352). او در سال های اخیر در پاریس و تهران در رفت و آمد است.
آثار ایران درودی نقاشی هایی سوررئالیستی ملهم از طبیعت هستند که در آنها نقش مایه های گل، سنگ، مروارید و بلورها به وجهی سمبولیک تکرار می شوند. در دوره های مختلف کاری خود متأثر از وقایع عاطفی زندگی اش، گاه سرزمین های یخ زده، گاه شهرهای روبه نابودی و یا چشم اندازهای کویری را به تصویر کشیده است که عنصر نور به نحوی در هر کدام نمود پیدا می کند.
