1314-1375. زاده شهر باکو .
از شخصیت های موثر در پیشبرد جنبش نوگرایی ایران بود.
او و خانواده اش از باکو به ایران آمدند. در هنرستان هنرهای زیبای تهران آموزش دید (36-1331) با ارائه کارهای اولیه اش (توام با آثار کوروش سلحشور) در گالری استتیک، خود را به عنوان یک هنرمند تازه جو معرفی کرد. نخستین نمایش اختصاصی از مجسمه هایش در تالار رضا عباسی برگزار شد (1348). طی سال های بعد، نقاشی ها و مجسمه های خود را بارها در ایران و دیگر کشورها به معرض تماشا گذاشت. او در برگزرای پنج بی ینال تهران و تاسیس نگارخانه های صبا و تخت جمشید مشارکت فعال داشت.
چنگیز شهوق پس از چند سال تجربه پراکنده در عرصه هنر پیکرنما، به انتزاع مطلق روی آورد. رویکرد انتزاعی او غالبا با نوعی بیان هیجان خشن و مهار نشده همراه بود. در نقاشی ها و مجسمه هایش از مواد و مصالح مختلف بهره می گرفت و بر تنوع بافت سطوح و ریتم خطوط تاکید می کرد. رنگ در ترکیب بندی های او نقش فرعی داشت و عمدتا با مواد دیگر آمیخته بود.
