1296-1351. زاده تهران .
به نسل اول هنرمندان نوپرداز تعلق داشت.او از صاحب نام ترین هنرمندان نسل اول مدرنیسم ایران به شمار می اید.
او در هنرکده استانبول ترکیه آموزش دید، پس از بازگشت به ایران (1325)، در آبادان مشغول به کار شد.
یکی از نقاشانی بود که آثارش را در گالری آپادانا به نمایش گذاشت. بعدا به تهران منتقل شد (1337). ضمن سفری به اروپا، آثار خود را در پاریس و لندن معرفی کرد. دهه آخر زندگانی اش را در سرگشتگی و تنهایی گذرانید ولی به نقاشی کردن ادامه داد.
پزشک نیا نخستین هنرمند ایرانی بود که پا به عرصه مدرنیسم نهاد، اما به سبب گوشه گزینی و تردیدها و تشویش هایش نه فقط نقشی فعال در تحول هنر معاصر ایران نداشت، بلکه روند مشخصی را هم در کارش نشان نداد. او بیشتر به صرافت طبع نقاشی می کرد. خطها را آزادانه و با استحکام ولی رنگ را سهل انگارانه به کار می برد. میان تجربه های کوبیستی و اکسپرسیونیستی، بازنمایی جهان عینی و دستیابی به شیوه ای شخصی و نو در نوسان بود. با این حال، همواره تمایلی قوی برای بیان صریح حساسیت های اجتماعی خود داشت. از این لحاظ می توان او را چون هنرمندی واقعگرا دانست که می کوشید از امکانات زبان بصری نوین بهره گیرد. او بیشتر با گواش و آبرنگ و گاه با پاستل و رنگ روغنی کار می کرد. در باسمه های چوبینی که از زندگی کارگران جنوب ساخت (مثلا خانواده ی کارگر- 1328) توانایی خود را در این فن نشان داد.
