1299-1378. زاده بندر انزلی .
از پیشگامان جنبش هنر نوگرای ایران و از جمله هنرمندانی که در جهت معرفی مکاتب هنر مدرن در ایران تلاش فراوانی کرد.
او از دانشکده هنرهای زیبای تهران با رتبه اول و دریافت درجه یکم فارغ التحصیل شد (1324). سال بعد به کشور فرانسه اعزام شد و در مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) نزد استادان سووربی، نیکلوس، آندره لوت آموزش دید. در سال 1328 به ایران بازگشت و انجمن هنری “خروس جنگی” را تاسیس کرد. از سال 1331 برای کار در اداره کل هنرهای زیبای کشور دعوت شد و تا سال 1357 مسئولیت ها و مشاغلی چون ریاست روابط فرهنگی، عضویت در شورای دائمی موزه کاخ ابیض، موسس هنرستان های هنرهای تجسمی دختران و پسران، تهیه مقدمات تاسیس هنرکده هنرهای تزئینی، ریاست اداره کل نمایشگاه ها در اداره موزه ها، نماینده اداره کل هنرهای زیبای کشور در جلسات کمیته ملی هنرهای تجسمی وابسته به یونسکو در ایران، همکاری با سازمان جلب سیاحان، ریاست موزه مردم شناسی و ریاست انتخابی کانون هنرمندان ایران را برعهده داشت.
ضیاءپور نخستین بار آثارش را در نمایشگاه گروهی انجمن فرهنگی ایران و شوروی در تهران به تماشا گذاشت و مدال درجه 4 هنر را دریافت کرد (1324) از آن پس آثارش را در نمایشگاه هایی چون: سالن تئاتر فردوسی (نمایشگاه انفرادی برای کمک به انجمن خروس جنگی) (1329)، گالری آپادانا (1329)، اولین بی ینال تهران (1337)، بی ینال ونیز (1327)، دومین بی ینال تهران (1339)، سومین بی ینال تهران (دریافت جایزه اول) (1341)، پنجمین بی ینال تهران (1345) به نمایش گذاشت و آثارش در کشورهای چین، ژاپن، پاکستان، ترکیه و فرانسه به تماشا درآمد. از ضیاءپور کتاب های تحقیقی بسیاری منتشر شده است که از آن جمله می توان از “پوشاک باستانی ایرانیان تا پایان دوره ساسانیان” (1343)، “زیورهای زنان ایران از دیرباز تاکنون” (1348)، “پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان” (1347)، “پوشاک هخامنشی ها و مادها بر مبنای تخت جمشید” (1350)، “نقوش زینتی در ایران زمین از کهن ترین زمان تا عصر مادها” (1353) و “آشنایی با رنگ آمیزی در آثار هنری ایرانیان از کهن ترین زمان ها تا دوره صفویه” (1353) نام برد.
